Dnia 19 sierpnia 2022 r. zapadł wyrok przeciwko Santander Bank Polska S.A. wydany przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku, V Wydział Cywilny.

Na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku o sygn. akt I C 1799/20 Sąd II instancji oddalił apelację pozwanego i zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 4.050 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zdaniem Sądu klauzule indeksacyjne zawarte w umowie dotyczą głównych świadczeń stron i są abuzywne. Ponadto wskazał, że niedopuszczalna jest sytuacja, w której jedna ze stron mogła w sposób autonomiczny i niezależny od woli drugiej strony kształtować stosunek prawny, co musiało prowadzić do nieważności umowy.

W ocenie sądu, nie jest możliwe zastosowanie zarzutu zatrzymania przede wszystkim z uwagi na fakt, iż przepisy art. 496 i 497 Kodeksu Cywilnego winno się stosować do świadczeń stron o różnym charakterze, a nie jak to miało miejsce w tej sprawie – do świadczeń pieniężnych, do których zapłaty zobowiązane były obie strony stosunku.

Sąd I instancji w przedmiotowej sprawie:

– ustalił, że stosunek prawny wynikający z umowy kredytu z 2008 r. zawartej pomiędzy powodami a Kredyt Bankiem Spółką Akcyjną w Warszawie (obecnie Santander Bank Polska Spółka Akcyjna w Warszawie) nie istnieje z powodu nieważności ww. umowy;

– zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 142.985,41 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29 maja 2020 r. do dnia zapłaty;

– zasadził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 6.434 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.