Dnia 17 lutego 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny wydał wyrok w sprawie o sygn. XXVIII C 4466/21.
Na mocy orzeczenia Sąd:
-ustalił, że stosunek prawny między powodem a pozwanym mBank S.A. wynikający z nieważnej umowy waloryzowany kursem CHF zawartej w 2008r. nie istnieje;
-zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 417.130,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29.03.2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 52,67 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22.04.2021 r. do dnia zapłaty;
-oddalił powództwo w pozostałym zakresie;
-zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
W przedmiotowej spawie sąd pominął dowód z opinii biegłego.
Dnia 15 lutego 2022 roku Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim I Wydział Cywilny ogłosił wyrok w sprawie o sygn. I C 745/21.
Zgodnie z wyrokiem sąd:
-ustalił nieistnienie pomiędzy stronami stosunku prawnego wynikającego z umowy o kredyt zawartej w 2008 roku waloryzowany kursem CHF;
-zasądził od pozwanego mBank S.A. na rzecz powodów łącznie kwotę 257.717,45 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2021 roku do dnia zapłaty;
-zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 11.834 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.800 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia
uprawomocnienia wyroku do dnia zapłaty.
Wyroki nie są prawomocne. W obu przypadkach sądy zastosowały teorię dwóch kondykcji.