Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej kolejny raz przyjął prokonsumencie stanowisko w kwestii spraw frankowych. Jak orzeczenie Trybunału w sprawie o syg. C-139/22 wpłynie na losy Frankowiczów i co dalej z kredytami frankowymi?
TSUE orzekł w ważnej dla Frankowiczów sprawie
Przypomnijmy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł w następujących kwestiach:
- Pierwsze pytanie, które zostało postawione, dotyczyło tego, czy wpis warunku umownego do krajowego rejestru klauzul nieuczciwych prowadzonego przez UOKiK jest wystarczający do stwierdzenia, że w przypadku indywidualnej sprawy konsumenta ten sam warunek jest nieuczciwy i z tego powodu powinien być automatycznie usunięty z umowy.
- Drugie pytanie, które zostało skierowane do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dotyczyło kwestii, czy nieuczciwy warunek umowny przestaje być niezgodny z prawem, jeśli zgodnie z umową konsument ma możliwość wyboru innego alternatywnego warunku umownego, który jest zgodny z prawem.
- Następne pytanie dotyczyło definicji konsumenta, a zwłaszcza tego, jakie znaczenie mają indywidualne cechy konsumenta w konkretnym przypadku, takie jak jego wykształcenie, wiedza i doświadczenie życiowe w danej dziedzinie. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej miał także wyrazić opinię na temat możliwości różnicowania sytuacji między kredytobiorcami, tak że wobec jednego z nich umowa stałaby się nieważna, a drugi z nich pozostałby zobowiązany do dalszego wykonywania tej umowy.
Sprawiedliwość po stronie Frankowiczów
W sposób jednoznaczny TSUE wyraził swoje stanowisko na korzyść interpretacji dyrektywy sprzyjającej konsumentom, dając jasny sygnał sądom krajowym, że każda klauzula umieszczona w rejestrze klauzul niedozwolonych i użyta w umowie z konsumentem powinna być uważana za niedozwoloną bez konieczności prowadzenia długotrwałego procesu dowodowego w tej kwestii.
W odniesieniu do drugiego pytania, radca podkreśla, że TSUE jednoznacznie zaznaczył, że interpretacja dyrektywy 93/13 nie dopuszcza możliwości naprawienia niedozwolonych postanowień poprzez umożliwienie konsumentowi wyboru między niesprawiedliwym a sprawiedliwym warunkiem. Kluczowym aspektem jest to, że warunek niesprawiedliwy automatycznie uważa się za nieważny na mocy prawa. Co więcej zaznacza, że zgadzając się w pełni z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, można stwierdzić, że inne interpretacje w tej sprawie mogłyby skutkować niejawnym akceptowaniem używania niedozwolonych klauzul w umowach. W efekcie ograniczyłoby to ochronę strony słabszej w tym kontekście prawnym, czyli konsumenta.
W do trzeciego pytania skierowanego do TSUE, komentarza udziela Radca Prawny Wojciech Bochenek tłumacząc, że:
TSUE jednoznacznie odpowiedział, iż każdy z konsumentów ma prawo do równej ochrony niezależnie od indywidualnej charakterystyki. Przedsiębiorca ma obowiązek informowania każdego konsumenta o istotnych cechach umowy i ryzykach z nią związanych, a treść klauzul umownych powinna być zawsze sformułowana jasnym i zrozumiałym językiem.
Radca podkreśla również, że odpowiedź na to konkretne pytanie jest wyjątkowo ważne, ponieważ prawidłowo przekreśla prawo przedsiębiorcy do subiektywnego podejścia, komu należy się pełna informacja dotycząca produktu bankowemu, a komu nie, ze względu na „większą wiedzę ekonomiczną”.
Więcej informacji na stronie: www.biznes.pap.pl