Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w postanowieniu wydanym 12 stycznia 2024r. w sprawie C-488/23 uznał, że prawo unijne stoi na przeszkodzie, aby banki mogły żądać waloryzacji świadczenia udostępnionego kapitału po stwierdzeniu przez sąd nieważności umowy kredytowej.
Waloryzacja kapitału – postanowienie TSUE w sprawie Frankowiczów
W postępowaniu dotyczącym mBanku TSUE wskazał:
Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że: w kontekście uznania za nieważną w całości umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję kredytową, a to ze względu na to, że umowa ta zawierała nieuczciwe warunki, bez których nie mogła dalej obowiązywać, przepisy te stoją na przeszkodzie wykładni sądowej prawa państwa członkowskiego, zgodnie z którą instytucja ta ma prawo żądać od tego konsumenta, poza zwrotem kwot kapitału wypłaconego z tytułu wykonania tej umowy oraz ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia wezwania do zapłaty, rekompensaty polegającej na sądowej waloryzacji świadczenia wypłaconego kapitału w przypadku istotnej zmiany siły nabywczej danego pieniądza po wypłaceniu tego kapitału rzeczonemu konsumentowi.
W ocenie Radcy prawnego Wojciecha Bochenka wydane postanowienie jest jednoznaczne i zamyka bankom możliwość domagania się jakichkolwiek roszczeń od kredytobiorców z tytułu wypłaconego kapitału.
Banki nie mogą domagać się od kredytobiorcy niczego więcej, niż zwrot udostępnionego kapitału, chyba że uległ on przedawnieniu, co będzie badane przez sądy krajowe. Warto zaznaczyć, że to już czwarte orzeczenie Trybunału, w którym odmawia on bankom prawa do dodatkowych roszczeń po stwierdzeniu przez sąd nieważności umów kredytowej. W tym zakresie strategia obrana przez banki nie przyniesie pożądanych rezultatów.
Więcej informacji na PAP Biznes.